مجله آنگاه شماره ۶

خوشا شيراز آنگاه در شماره‌ی ششم خود با تیتر «شیراز؛ شهر گفت‌و‌گو» به سراغ شهر شیراز رفته و آن را موضوع خود قرار داده است. انسان با زندگی در شهرها همواره بیشترین تأثیر را از فضای اطراف خود می‌گیرد؛ مضاف براینکه تأثیر انسان‌ها بر شهر‌ها را هم نباید نادیده انگاشت. فضای پیرامون برای انسان همواره حائز اهمیت بوده است و آنگاه در شماره‌ی شیراز برآن است تا این رابطه و شهر شیراز را تحلیل نماید. . . صفحه‌ی نخست شماره‌ی شیراز با شعری از حافظ و عکس عباس عطار، عکاس مطبوعاتی شناخته‌ شده از چند زن در حافظیه‌ی شیراز آغاز می‌شود. شماره‌ی شیراز گفت‌و‌گوهایی با ابراهیم گلستان، محمد کشاورز، هادی خنیکی، بهرام دبیری و غلام‌حسین صابر دارد. علی امیرریاحی در مطلب نخست نوشته است: «نویسندگان بسیاری از شهرهاشان نوشته‌اند. از شهرهایی که با هزارتوی پر راز شاه‌راه‌ها و کوچه پس کوچه‌ها به ساکنانش هستی و هویت بخشیده‌اند. ازآن‌طرف، شهرها هم از مردمانشان رنگ می‌گیرند. خلق و خویی که به شهر نسبت داده می‌شود برآمده از طعم حضور مردمانش است.» محمد بهشتی با مطلبی تحت عنوان «شعر شهر» به اقلیم شیراز پرداخته است. در مطلب «در بلاد خارجه» محمد سروی زرگر شیراز را از منظر تاریخی بررسی کرده است. «ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف» نگاهی به جلسات ادبی شهر شیراز داشته است. فرزانه دوستی متنی از مهدی سمتی درباره‌ی شیراز و حوالی شیراز را ترجمه کرده است. در کنار هرکدام از این روایت‌ها عکس‌های جذابی از مکان‌ها، آدم‌ها، فضای گوناگون وباغ‌های شیراز منتشر شده است. . شماره‌ی ششم آنگاه به سردبیری آرش تنهایی منتشر شده است. .