کتاب حکایت های ملانصرالدین 2 ملانصرالدین و آرایشگر اثر زهره سادات فیض آبادی انتشارات برف

یکـی بـود، یکـی نبـود. غیـر از خـدای مهربـان هیچکـس نبـود. در سـرزمینی دور، شـهری بـود کـه در آن مـردم بـه خوبـی و خوشـی کنـار یک دیگـر زندگـی می کردنـد. در ایـن شـهر، مـردم بـه نظافـت موهـای خـود خیلـی اهمیّـت می دادنـد و مرتّـب بـه آرایشـگاه می رفتنـد. امّـا اتّفاقـی افتـاد و باعـث شـد کـه مـردم فقیـر دیـر بـه دیـر بـه آرایشـگاه برونـد و معمـولاً مـو و ریششـان بلنـد و کثیـف بـود. آنهـا بـا خـود می گفتنـد: «باشـد بعـدا میروم و موهایـم را کوتـاه می کنـم».