خودرو کیا Pride هاچ بک دنده ای سال 1987

اینکه بعد از سه دهه همچنان نوادگان «فورد فستیوا» در کشورمان با اشکال گوناگون تولید می‌شود را باید از‌جمله شگفتی‌های صنعت خودروی کشورمان دانست. «مزدا121»، «فورد فستیوا»، «کیا پراید»، «صبا» و «مروارید» ازجمله عناوین و القاب این خودروی بخت برگشته در طول زمان بوده و مشخص نیست که تا کی قرار است به حیات خود ادامه دهد. داستان زندگی پراید در سال 1986 میلادی به‌عنوان محصول مشترک شرکت‌های مزدا و فورد آغاز شد. یک سوپرمینی سه در با طراحی ساده و متناسب که نیازهای جوانان آن دوره را به‌خوبی برآورده می‌کرد. این مدل توسط مزدا تحت عنوان مزدا121 و در بازار آمریکا با نام فورد فستیوا به فروش می‌رسید. قوای محرکه با حجم‌های 1.1 تا 1.3‌لیتری ساخت مزدا نیز برای آن قابل انتخاب بود. موفق نبودن این مدل در بازار آمریکا که کشش فروش یک هاچ‌بک کوچک شهری را نداشت موجب شد که این خودرو از خط تولید فورد خارج شده و مزدا نیز به آرامی تولید آن را کنار بگذارد. در نهایت امتیاز طرح به شرکت کیا کره‌جنوبی که تحت نفوذ فورد بود واگذار شد. کره‌ای‌های مشتاق که درحال پیمودن پله‌های رشد و ترقی بودند، مدل‌های هاچ‌بک پنج در و سدان این خودرو را برپایه نمونه‌ی سه در طراحی و روانه بازار کرده و بازخورد خوبی دریافت کردند. مدل جدید با نام «کیا پراید» به ارقام فروش مناسبی در بازار آسیا و اروپا دست پیدا کرد و تا آغاز قرن بیست‌و‌یکم تولید آن توسط کیا ادامه داشت. در همان دوران و ابتدای دهه‌ی هفتاد شمسی بحث حضور این خودرو به کشورمان مطرح شد. پراید به‌عنوان محصولی مدرن و ارزان به کشورمان گام نهاد و خیلی زود جایگاه پیکان چهل ساله را تصاحب کرد. سایپا به‌عنوان عرضه‌کننده پراید در کشورمان در طول زمان دامنه‌ی داخلی‌سازی پراید را گسترش داد تا در نهایت مالکیت پلتفرم آن را به‌دست آورد. به‌دلیل متنوع نبودن در بازار و تمایل نداشتن به ارائه‌ی مدل‌های جدید، سازنده چاره‌ی کار را در ارائه اشکال متنوع پراید در کنار هم دید تا به‌این ترتیب سبد محصولات کارخانه متنوع‌تر از گذشته به‌نظر برسد؛ تاجایی که هم‌اکنون بیش از 20 مدل پراید در کشورمان عرضه می‌شود! مدل‌هایی که هیچ‌کدام از نظر تناسب طراحی و کیفیت در حد نمونه‌ی‌ اصلی پراید نیستند تا مشخص شود صنعت خودروی ما حتی توانایی بهینه‌سازی خودروهای از رده خارج دهه‌های پیشین را ندارد. مدل هاچ‌بک پراید، مدلی بود که در دهه‌ی هفتاد شمسی بسیار مورد‌توجه قرار گرفت. با توقف تولید آن با آغاز دهه‌ی هشتاد شمسی، بیشتر محبوب شد تا در نهایت با نام «نسیم» و سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری، فرمان هیدرولیک و ایموبلایزر دوباره باز گردد و در نهایت به پدیده‌ای به نام 111 تبدیل شود. طراحی ظاهری آن کاملا ساده و بدون هیچ نکته‌ی هیجان‌انگیز و قابل ذکر است، نمایی که روزانه صدها بار در خیابان‌ها مشاهده می‌کنیم و به یکی از مناظر ثابت کشورمان تبدیل شده است! اما طراحی مدل هاچ‌بک آن به مراتب بیشتر یادآور فورد فستیواست و بیشتر مورد‌توجه جوانان قرار دارد. در طول این سال‌ها نیز آن‌قدر سوار پراید شده‌ایم تا توانایی‌های حرکتی آن برای همه‌ی ما مشخص باشد. از نظر ایمنی نیز لقب خودروی نا‌امن کشور را یدک می‌کشد، کیفیت‌ ساخت آن نیز با طی سیر نزولی در این سال‌ها در قعر جدول قرار دارد. هرچه هست، هنوز هم در دسترس‌ترین گزینه برای بسیاری از افراد است و به لطف قطعات فراوان و ارزان و وجود دانش فنی کامل این خودرو در سطح کشور، عملا مناسب‌ترین گزینه به‌عنوان یک خودروی کوچک، ارزان و اقتصادی محسوب می‌شود.