کتاب اصول طراحی چهره اثر اندرو لومیس نشر آبان

برای اهداف هنری ساده‌ترین برنامه این است که نخست جمجمه را به عنوان شکلی انعطاف پذیر در نظر بگیریم که در اثر فشار می‌تواند به اشکال مختلف در آید، گویی که یک توپ پلاستیکی است که بدون تغییر حجم واقعی، اشکال گوناگونی به خود می‌گیرد. اگر چه جمجمه‌ها از نظر شکل تنوع بسیار زیادی دارند، اندازۀ واقعی آنها بسیار به هم نزدیک است که این نشان‌دهندۀ همسانی تقریبی حجم و تفاوت شکل آنها است. تصور کنید که می‌خواهیم الگوی جمجمه را از خاک رس نرم بسازیم. آن‌گاه می‌توانیم با فشار آن بین تخته‌ها به اشکال مختلف برسیم. تفاوت عمده بین تلاش‌های صد در صد آماتوری و رویکردهای جا افتاده این است که مبتدی کار را با قرار دادن چشم، گوش، بینی و دهان در فضای خالی شروع می‌کند و نوعی طرح کلی را برای صورت در اطراف آن می‌کشد. این عمل، طراحی در تنها دو بعد ارتفاع (بلندی) و پهنا است. ما باید به نحوی بعد سومی، یعنی ضخامت، را نیز روی کاغذ بیاوریم. این بدان معناست که باید کل سر را همان گونه که هست در فضا طراحی کنیم و صورت را روی آن قرار دهیم. با انجام این کار نه تنها می‌توانیم ویژگی‌ها (خصوصیات) را روی صورت قرار دهیم، بلکه سطوح و سایه روشن‌ها یا طرح‌های نور و سایه را ایجاد کرده و بافزون بر این برآمدگی‌ها، فرورفتگی‌ها و چین و چروک‌ها را همان گونه که در اثر ساختار نهفتة عضلات، استخوان‌ها و چربی ایجاد شده، مشخص کنیم.