کتاب اتحادیه های کارگری و خودکامگی در ایران اثر حبیب لاجوردی نشر نو
225,600تومان
%6
240,000
معرفی اجمالی
مشخصات محصول
فروشندگان
معرفی اجمالی
تحلیل اتحادیه‌های کارگری و تأثیر آنها بر خودکامگی در ایران
کتاب "اتحادیه‌های کارگری و خودکامگی در ایران" نوشته حبیب لاجوردی، منبعی معتبر برای درک تأثیرات اتحادیه‌های کارگری بر دموکراسی و خودکامگی در ایران است.
معرفی کتاب اتحادیه‌های کارگری و خودکامگی در ایران
این اثر به بررسی تاریخچه و نقش اتحادیه‌ها در مقابله با نظام‌های توتالیتر می‌پردازد و با تحلیل عمیق، ابعاد مختلف این پدیده‌ها را بررسی می‌کند.
ویژگی‌های کلیدی کتاب اتحادیه‌های کارگری و خودکامگی در ایران
- نویسنده: حبیب لاجوردی
- ناشر: نشر نو
- تاریخ انتشار: به‌روز و مطابق با شرایط ایران
کاربردهای کتاب اتحادیه‌های کارگری و خودکامگی در ایران
این کتاب برای دانشجویان، محققان و هر فردی که به سیاست و تاریخ اجتماعی ایران علاقه‌مند است، مفید و راهگشا خواهد بود. با بهره‌گیری از این اثر می‌توان به شناخت بهتری از دینامیک‌های اجتماعی و سیاسی ایران رسید.
چرا کتاب اتحادیه‌های کارگری و خودکامگی در ایران را بخوانید؟
مطالعه این کتاب، دانش شما را درباره‌ی جنبش‌های کارگری و تأثیرات آنها بر ساختارهای سیاسی کشور غنی‌تر خواهد کرد و توانایی تحلیل شرایط فعلی را افزایش می‌دهد.
مشخصات
| نویسنده: | حبیب لاجوردی |
|---|---|
| مترجم: | ضیاء صدقی |
| شابک: | 978-600-490-288-5 |
| ناشر: | نو |
| رده‌بندی کتاب: | علوم سیاسی (علوم اجتماعی) |
| قطع: | رقعی |
| نوع جلد: | سخت |
| نوع کاغذ: | بالکی |
| تعداد صفحه: | 480 |
| وزن: | 535 گرم |
| سایر توضیحات: | در کتاب امده است: ایران سال 1357 از بسیاری جهات با ایران نیم‌قرن پیش از آن تفاوت‌های آشکار داشت. طی نیم قرن تحولات اقتصادی و اجتماعی عمده‌ای، به‌ویژه در شهرها، پدید آمد. از آن جمله می‌توان نیرومند شدن دولت مرکزی، ایجاد نظام آموزشی که به میلیون‌ها کودک سواد آموخت، وضع قوانین برای اعتلای حقوق زنان، احداث جاده‌ها و کارخانه‌ها و پیشبرد مدرنیزاسیون را نام برد. در مجموع، از دهۀ 1300 به بعد ایران به دستاوردهای اقتصادی و اجتماعی چشمگیری نائل آمد. با این همه وقتی به ضلع سوم مثلث توسعه، یعنی ضلع سیاسی آن، می‌نگریم وضع را کاملاً دیگرگونه می‌یابیم. زیرا پس از ده‌ها سال توسعۀ اقتصادی و اجتماعی نه تنها «بلوغ سیاسی» پدیدار نگشت بلکه آن تجربۀ سیاسی هم که دستاورد انقلاب مشروطۀ سال 1285 بود و تا اواسط دهۀ 1300 استمرار نامنظمی داشت در دورۀ حکومت رضاشاه کمابیش از دست رفت. هدف کتاب «اتحادیه‌های کارگری و خودکامگی در ایران» بررسی فراز و نشیب توسعۀ سیاسی ایران است از راه نگرش بر یک جنبه از رشد سیاسی، یعنی پیدایش اتحادیه‌های کارگری از سال 1285 تا سال 1342؛ زیرا اتحادیه‌های کارگری ابزار مناسبی برای سنجش توسعۀ سیاسی به‌شمار می‌آید. در دوره‌های برخورداری از آزادی‌های سیاسی، اتحادیه‌های کارگری نخستین نهادهایی بود که در صحنۀ سیاسی ایران ایران پدیدار می‌شد و هر زمان که اختناق سیاسی دوباره مسلط می‌گشت نخست اتحادیه‌های کارگری سرکوب می‌شد و سپس نوبت سرکوب مطبوعات و قوۀ مقننه و احزاب سیاسی و جمعیت‌های صنفی و قوۀ قضائیه و سایر مراکز مستقل قدرت فرا می‌رسید. سالیان دراز کارگران ایران، و بلکه بتوان گفت بیشتر کسانی که آگاهی سیاسی داشتند، در بردباری و مدارا با اوضاع سیاسی ظرفیتی معقول از خود نشان دادند. ولی پس از دوره‌ای نه‌چندان طولانی، به دولت مشروطه و انتخابات پارلمانی و وعده‌های هیأت حاکمه و دوستی ایالات متحد و بریتانیای کبیر بدبین شدند. این بررسی جنبش کارگری در ایران کم و بیش روشن خواهد کرد چرا گروه‌هایی از کارگران ایرانی نیز در برابر حکومت سابق و دموکراسی غربی و غرب به‌پا خاستند. |
