تابلو مدل نقاشی گل‌های آفتابگردان ون‌گوگ

مجموعه‌ی تابلوهای نقاشی گل‌های آفتابگردان از شناخته‌شده‌ترین، زیباترین و خلاقانه‌ترین تابلوهای ونسان ونگوگ‌اند. نقاشی گل‌های آفتابگردان تأثیر زیادی بر نقاشان بعد از ونگوگ داشته‌اند و ردپای آن‌ها را می‌توان در آثار این نقاشان پی گرفت. به‌طورکلی یکی از ویژگی‌های بارز آثار ونگوگ نمود احساسات، افکار و حالات درونی نقاش است و این ویژگی در مجموعه‌ی گل‌های آفتابگردان به‌وضوح دیده می‌شود و به جرأت می‌توان آن‌ها را از استادانه‌ترین نقاشی‌ها با موضوع طبیعت بی‌جان دانست. گل‌های آفتابگردان، به‌ویژه گل‌های آفتابگردان آرل، به‌وضوح جلوه‌ای از امید ونگوگ به بهبود اوضاع و فراهم‌آمدن شرایطی‌ست که بعد از حضور در خانه‌ی زرد متصور بود. ونگوگ می‌خواست خانه‌ی آرل را به مکانی برای تجمع و همکاری نقاشان مختلف تبدیل کند و هنگام کشیدن اولین گل‌های آفتابگردان خود منتظر آمدن پل گوگن بوده است. او گل‌های آفتابگردان را برای خوش‌آمدگویی به گوگن کشیده و دو تابلو از مجموعه را به او هدیه کرده و درمقابل هم از او نقاشی‌هایی به‌عنوان هدیه گرفته است. گرچه بعدها بین این تبادل تابلوها اختلاف پیش آمده و گوگن علی‌رغم خواست ونگوگ آن دو تابلو را به او بازنگردانده است. علت استفاده‌ی زیاد از رنگ زرد در نقاشی‌های آرل دقیقاً مشخص نیست و کارشناسان مختلف نظرات متفاوتی در این ارتباط اظهار کرده‌اند. بعضی بر این باورند که ونگوگ مبتلا به نوعی بیماری چشمی بوده که باعث می‌شده او چیزها را با پوششی از لایه‌ای زردرنگ ببیند و برخی از پزشکان این مشکل ونگوگ‌ را به تجویز بیش‌ازاندازه‌ی دیگوکسین توسط دکتر گاشه مرتبط می‌دانند. بعضی دیگر هم بر این باور هستند که زیاده‌روی در مصرف نوعی نوشیدنی الکلی باعث بروز یک مشکل بینایی در ونگوگ شده است. این درحالی‌ست که بسیاری از کارشناسان هنری استفاده از رنگ زرد، به‌شیوه‌ی ونگوگ‌، ناشی از علاقه‌ی او به رنگ زرد و به‌طور کلی به نور است، حقیقتی که صحت آن از نامه‌های او به تئو و از اظهارات پل گوگن دوست و هم‌خانه‌ی ونگوگ پیداست.