گیاه طبیعی اچینو شرکت گلباران سبز گیلان مدل GN13-28L

از لحاظ تاریخی، نام Echinocactus شامل بسیاری از صدها گونه بود . این یک نتیجه از طبقه بندی کاکتوس بود که اوایل نام تنها چند کاکتوس برای پوشش گروه های زیادی از کاکتوس ها قرار داشت وفقط با یک شباهت کلی با یکدیگر استفاده می شد. Echinocactus برای گیاهانی که به شکل بشکه بود استفاده میشد . آجدار،و حتی سرئوس یا ملو ها به نام اچینو بودند. آرایه شناسان معروف کاکتوس مثل ناتانیل بریتون و جوزف رز بسیاری از گونه های کاکتوس رو به طور جداگانه در اوایل سال ۱۹۰۰ نامگذاری کردند که اچینو به ۶ گونه تقسیم بندی شد . شش گونه باقی مانده در Echinocactus دارای صفات مشترک هستند. مهمترین آنها را میتوان توسعه متراکم و فاز پشم که در راس می دهد که منجر به افزایش گل در گیاهان بالغ می شود را نام برد که یک گسترده منطقه مسطح پوشش تقریبا طیف بالای گیاه در E. grusonii و E. platyacanthus و یا در برخی بسیار محدود است و به سختی در E. texensis قابل مشاهده است. شباهت دیگر در این جنس به شکل بشکه و اجدار تعریف شده. همه گونه ها برآمدگی قوی و تولید گل به شکل قیف زرد و یا صورتی دارند، این ویژگی Echinocactus بسیار شبیه به جنس فروها که بزرگتر هستند به نظر می رسد با این تفاوت که Ferocactus از راس لباس پشمی دارد و میوه Echinocactus ممکن است خشک و با لباس پشمی گوشتی و گرد همراه باشد. در حالی که بسیاری از گونه هایی که قبلا در Echinocactus بودند از خانواده فرو کاکتوس بودند اما در گذشت زمانی در سراسر شمال و جنوب امریکا، ۶ گونه باقی مانده بومی جنوب غربی ایالات متحده و مکزیک جزء اچینوها قرار گرفتند. در کشت گونه E. grusonii – که معمولا به عنوان “طلایی بشکه” اشاره شده است و به راحتی یکی از راحت ترین گونه کاکتوس می باشد و تکثیر ان به راحتی از طریق بذر امکان پذیر هست. نسبتا به سرعت رشد بالا وتحمل طیف وسیعی از درمان و یا بدرفتاری در نگهداری معروف است و به دلیل ظاهر قابل توجه به دلیل برآمدگی که به رنگ زرد طلایی است قابل توجه قرار گرفته است. در طبیعت منقرض شده و تنها در یک منطقه بسیار کوچک جغرافیایی وجود دارد. در مقابل گونه های دیگر، بسیار گسترده تَر شده اند اما گونه های دیگر در کشت بسیار کمتر از گونه گروسونی کاشت میشوند.