کتاب دق‌الباب دانه‌های اسیر اثر سپیده نظری نشر متخصصان

شاید واژه و کلام تنها بند مطمئن برای کنار هم نگه‌داشتن تکه‌های جدا افتاده‌ی قلب شکسته و یا تنها مرهم برای تیمار زخم‌های روحی عمیق انسان هزاره سوم باشد. انسانی که نه‌تنها یاریگر و همدمی ندارد بلکه ملجأ و مأمنی هم نیست تا به آن پناه برد. کتاب دق‌الباب دانه‌های اسیر نتیجه خونریزی زخم‌های احساسی زنی بی شعر و رنگ است که در میانسالی، هنوز زخم دیروزش را درمان نکرده زخم تازه از راه رسیده و بر استخوانش نشسته است. لذا از سر استیصال، درد خود را با کمک کلمات بیان و به اشتراک گذاشته، به آن امید که این سهم ناخواسته، خشک و بسته، ازخونریزی افتاده و ترمیم شود. زن به‌خوبی می‌داند که مجوز ورود به ساحت مقدس شعر را ندارد. فقط برای مبازره با این ارث نامیمون بود که به تماشای رقص گروهی حس و واژه با موسیقی کاغذ و قلم نشست . البته که چه اجبار دلپذیر و دلنشینی بود. فرایندی غریب که با زخم هر خنجر بدی و نفاق شروع شد. با دردی که کلام شد ادامه یافت و در نهایت با دستی که بی‌مهابا بر روی کاغذ لغزید و نوشت پایان یافت. ماحصل این فرآیند چند باره کتابی است با عنوانی که در بالا ذکر شد. او امید دارد که با همراهی شما دردش تسلی و زخم‌هایش التیام یابد. چرا که باوردارد ما "درد مشترکیم". هم‌زبان مهربانم! تمنا دارم که کم و کاستی و اشتباه‌اش را به بزرگواری خود چشم بپوشید و فقط صدای فریاد روح انسانی را بشنوید که همانند خودتان است. شاید همسایه دیوار به دیوارتان که در جدال با ناراستی و کژی و نازیبایی که زندگی به او تحمیل کرده به شیوه خود تاب می‌آورد.