کتاب آداب تغذیه در طب ایرانی اثر دکتر علیگل ناصری انتشارات سفیراردهال

برای حفظ انسجام جسـم و جان انسان و جلوگیری از انفکاک و ضعف و اضمحلال او لازم اسـت غذایی از همان جنـس مادّی و معنوی، به همان اندازه که لازم است، به بدنش رسـانیده شود. تناسب میزان نیاز به غذای مادّی (عنصری) و غذای معنوی را از طریق دستورالعمل‌های الهام‌‌گرفته از دسـتورات دینی دریافت می‌کنیـم. وعده‌های غذایی مورد نیاز بدن انسان در دو نوبت تعریف شده‌اند، و بزرگان فرموده‌اند، غذا بایـد در وعده‌های صبح و شام میل شود، و صرف غذا بین این دو وعده موجب بیماری است؛ ولی وعده‌هـای غذایی معنوی (زمان لازم برای نماز و کسـب انرژی آسمانی) پنج وعده است. در این صورت، انسـان از غذای کامل بهره‌منـد شـده و دارای مزاجی معتدل می‌شود و از سـلامتی مادّی و معنوی برخـوردار می‌گردد. اگر انسانی بخواهد در حـالت تعادل زندگی کند، باید قوّت و توان خود را محفوظ نگه دارد و ضعف و کاسـتی بدن خود را جبران کنـد. نداشتن شناخت دربارۀ طیف وسیع غذاها و مزاج آن‌ها موجب تغذیۀ نادرست می‌شود و زمینۀ بروز بیماری‌هـا را فراهم می‌آورد.