کتاب خاری سرگذشته در بیابان اثر دیوان بابا طاهر نشر ناهید

صلاحی به شیوه‌ای خاص و کاملاً تازه به معرفی باباطاهر و بازنگری در دوبیتی‌های به‌جامانده از او پرداخته است. می‌توان گفت که مطلب صلاحی آمیزه‌ای است از طنز و تحقیق.  شعر رسمی در مجلس ادبیات فارسی، نماینده‌های زیادی دارد، اما شعر محلی فقط یک نماینده دارد و آن هم باباطاهر عریان است ... هم کهنه‌پردازی چون وحید دستگردی به باباطاهر توجه دارد و هم نوپردازی چون احمد شاملو.  عمراان صلاحی پایه و اساس ترانه‌ها روی عشق و دلباختگی نهاده شده و احساسات و تخیلات سادۀ روستاییان ایرانی به‌طور خیلی صریح و بی‌باکانه در آنها اظهار شده و این اندیشه‌های دل است که به‌صورت ترانه سروده شده و احساسات جان و روان است که به شکل این نغمات آشکار گشته است.  نقل قولِ دونالد ویلبر این کتاب درواقع دیوان باباطاهر است که عمران صلاحی آن را تصحیح کرده و مقدمه‌ای بر آن نوشته است. درمقدمه ناشر بر این کتاب آمده است : انتشار دیوان باباطاهر با مقدمه و تصحیح عمران صلاحی تا حد زیادی توامان شوق‌انگیز، حسرت‌بار و پرسش‌آفرین است. دلیل  شوق‌انگیزی آن، این است که با گذشت قریب به دوازده سال از درگذشت نابهنگام و تاسف‌انگیز عمران عزیز، متن نخوانده‌ای از او در دسترس مخاطبان و علاقه‌مندان آثارش  قرار می‌گیرد.