کتاب کفش های تا به تای عشق اثر لیلا اکبری نشر متخصصان

از دوران کودکی علاقه به شعر و ادبیات داشتم. البته نه آنقدر که بخواهم رشته ادبیات را برگزینم. اما تا جایی که به خاطر دارم هر روز و هر هفته کتابی در دست مبارک داشتم و مشغول بودم به خواندن آن کتاب. از ادبیات بگیر تا فلسفه و دیوان اشعار و این خود شده بود موجب شگفتی پدر و مادر که آخه تو چرا انقدر کتاب می خوانی. خیلی وقتها نمی دانستم چه جوابی به آنها بدهم ولی حالا پس از سالیان سال جواب آن را خوب می دانم. در تنهایی من با کتابهایم هم صحبت می شدم. حالا می دانم که گاه تنهابودن چیز بدی هم نیست. من در تنهایی ام با عروسک زیبایم گاه شاهزاده کتابهایم بودم، گاه با او از سیاره ای به زمین می آمدم، گاه سیندرلا بودم و گاه پینوکیو و... من وقتی تنها می شدم کتاب می خواندم. بگذریم که وقتی با دوستان و یا خانواده و بستگان بودم آنقدر نقشه داشتم و شر می سوزاندم که همه می گفتند کاش کتاب در دست داشت این دختر. این شد که کتاب دوست من شد و من رفیق او.