کتاب خدای خوب منهتن اثر اینگبرگ باخمن انتشارات افراز

هر چیزی زمانی دارد. پیری زمانی دارد. جوانی زمانی دارد. زمان کودکی کوتاه ست. زمانی هست برای بازی، زمانی هست برای کار، برای خواب زمانی هست و برای بیدار شدن نیز. زمان عشق اما زمان متضاد است. آنتی تایم. عشق از زبان ساعتها هیچ بویی نبرده- گُنک تقویم را ورق میزند و در حسرت ابدیت میسوزد. عشق در ابعاد زمان از تضاد به جاودانگی چنگ می اندازد. هگل در دائره المعارفِ علومِ فلسفی تحت پیوستِ فصلِ زمان می گوید: تنها اکنون هست. پس و پیش نیستند. ولیکن زمانِ حالِ عینی نتیجۀ گذشته و آبستن از آینده است. معهذا زمانِ حاضرِ حقیقی خود جاودانگی است. ابدیت یعنی زمانِ حال. عشق به ابدیتِ زمانِ حال ایمان دارد.