كتاب ياسمين و گل آفتابگردان اثر مهند العاقوص نشر براق

زمستان در حال رفتن بود و مردم خبر خوش طلوع خورشيد را شنيدند. ياسمين وقتي اين خبر خوب را شنيد آن قدر خوش حال شد كه تا صبح خوابش نبرد. مثل ستاره صورتش به طرف ماه بود و با ماه حرف مي زد. صبح كه شد ياسمين زيباترين لباسش را پوشيد و بيرون رفت تا خورشيد را ببيند. بچه ها در كوچه جمع شده بودند و به آسمان نگاه مي كردند. كوچه پر شده بود از سر و صداي شاد بچه ها. ياسمين پيش بچه ها رفت كه منتظر آمدن خورشيد بهار بودند.