کتاب درجاده اثر جک کرواک انتشارات سرزمین اهورایی

رمان در جاده شاهکار جک کرواک نویسنده‌ی آمریکایی که از آن به عوان یکی از تاثیرگذاراترین رمان‌های جهان نام برده می‌شود. این کتاب با ترجمه‌ی روان محمد رزازیان در انتشارات سرزمین اهورایی منتشر شده است... بیت ؛ تا جایی که نفس داری. بیت؛ دهه پنجاه و اتاقک های آپارتمان های بدون آبگرم کن محله هارلم؛ سیاه های کلوب‌های شبانه سانفرانسیسکو و جوکباکس‌های بارهای لب جاده‌ای؛ قهرمان‌های ته‌کشیده؛ مکزیکی‌های مهاجر، گاوچران‌های آفتاب‌سوخته،چادرهای سرخپوست‌ها، کارگرهای آواره‌ی اوکلاهمایی دوران رکود، اشباح جویندگان طلا، آس‌وپاس‌ها، همجنس‌بازها، سیاهی‌لشکرهای دره هالیوود. بیت؛ یعنی له، درب‌وداغان، وامانده اما مثل آپ بیت سرمست و کیفور. بیت؛ یعنی سرضرب؛ تکرار یک بندِ ساکسیفون محله لوپ. بیت؛ یعنی جَز، سرزمین موعودی که به غرب می‌رسد و ذن بودیسم فریسکو. وقتی در 1952 جان کِلِلُن هولمز توُ نیویورک تایمز مقاله‌ای نوشت تحت عنوان «این است نسل بیت» کسی فکرش را نمی‌کرد که چندتا شاعر الکلی خل وچل قرار است توُ اوج جنگ سرد، آمریکا را بیشتر از بمب اتمی شوروی به لرزه بندازند؛ جک کرواک، آلن گینزبرگ، ویلیام بارُز، لارنس فرلینگتی و نیل کسیدی. قیافه‌های رنگ پریده و مصممی که به قول هولمز بعد از یک ماشین دزدی توُ دوربین خبرنگارهای دم دادگاه هرهر می‌خندند. نسل بیت؛ نسلی که توُ رکود دهه سی گشنگی کشیده بود و زیر سایه جنگ توُ دهه چهل توُسری خورده بود و حالا کارش به بگیروببندهای مک کارتیستی دهه پنجاه رسیده و وحشت از جنگ سرد و قطارهای شبانه دور نیویورک و انفجارهای بی‌باپ به روایتی آفریقایی و پروازهای بعد از بنزدرین و دوباره از اول. مثل بداهه‌های جز، شعر، جمله به جمله، تا جایی که نفس کار می‌کند؛ اسمش را گذاشته بودند فاصله گذاری نفس‌وار ذهن . اروپا سرگرم نویسنده‌های نسل گمشده‌اش بود و از خرابی‌های جنگ می‌گفت و نسل بیت رقص سوینگش را داشت. کدام وطن؟ کدام ایثار؟ کدام قانون؟ کنار جاده شستت را بالا بگیر و برو هر جا که شد. آمریکا را شخم بزن و بیخیال. دنبال راننده‌های ماشین‌های تقویت‌شده، سرخوش مثل شرط بندی رو اسب‌ها، مثل دخترهای کولی، مثل علف و دود شدن توُ هارلم. توُ زیرزمین‌های دنور، دوره‌کردن والت ویتمن و ویلیام کارلوس ویلیامز و ازرا پاوند و فردیناند سلین. اصول سیزده‌گانه معرفتی بنجامین فرانکلین کجا و...